Bijpraten

Pfff ... de afgelopen dagen zijn me niet meegevallen. Vanaf woensdag heb ik uitgeput op de bank gelegen. Met zaterdag als hoogtepunt een ontbijt dat niet binnen bleef. Geen pil die soelaas bood. Zo! Dat was me nog niet eerder overkomen. Zou Lance Armstrong dan toch gelijk hebben? Dat het lichaam de effecten van de chemo's opbouwt? Als dat klopt, doe ik het nog niet eens zo slecht, daar niet van. Maar goed, ik ben er weer. Vandaag ben ik behoorlijk actief geweest en mijn moeheid is aan het verdwijnen.

Schrikken
Gisteren kreeg ik een alarmerend mailtje van Maja, de vrouw van mijn vader. Mijn vader werd afgelopen vrijdagnacht per ambulance naar het ziekenhuis vervoerd in het plaatsje waar hij met Maja op vakantie was. Heftige pijnaanvallen in zijn zij en rug. De artsen hebben niets kunnen vinden. Afgaande op de symptomen denken Márti en ik dat het een niersteenaanval is geweest, maar wij zijn natuurlijk geen artsen. Zondagochtend was mijn vader alweer thuis en hij voelt zich intussen helemaal prima en vrij van pijn en andere symptomen. Maja was in alle staten. "Wanneer houdt het een keer op?" riep ze vanochtend aan de telefoon. "Het is zo onderhand genoeg geweest met alle ellende." Daar kunnen we kort over zijn: ze heeft gelijk. Woensdag wordt mijn vader in zijn eigen ziekenhuis verder onderzocht.

Bloedafname

Tot mijn grote, grote vreugde ontdekte ik net dat mijn bloed niet meer gecontroleerd hoeft te worden in de kliniek. De eerstvolgende keer dat ik naar het Roswell ga, is op 19 juni, wanneer ik .... mijn laatste chemo krijg. 

**********

Magyarul

Traccsolás

Hááát ... az elmúlt napok nem voltak könnyűek számomra. Szerdától holtfáradtan feküdtem a kanapén. A szombati nap fénypontja az volt, hogy kidobtam a taccsot. Ezen egyik tabletta sem segített. Egyedi eset. Lance Armstrongnak talán mégis igaza lenne? Hogy a testben felhalmozódnak a kemók mellékhatásai? Ha ez igaz, még elég jól csinálom, nem azért mondom. Mindenesetre, most már összeszedtem magam. Ma meglehetősen aktív voltám és kezd elmúlni a fáradtságom.

Nyugtalanító e-mail
Tegnap nyugtalanító e-mailt kaptam édesapám feleségétől, a Majától. Péntek éjjel mentővel szállították kórházba az apámat abban a városban ahol éppen kettesben üdültek. Elviselhetetlen fájdalom a hátában és a derekában. Az orvosok nem találtak semmit.  A szimptómákból kiindulva, Mártival azt gondoljuk, hogy veseköve volt, de mi persze nem vagyunk orvosok. Vasárnap reggel édesapám megint otthon volt és most már jól érzi magát, fájdalom- és tünetmentesen. Maja persze teljesen kikészült. "Mikor lesz ennek már vége?", mondta ma reggel a telefonba. "Elegünk van a sok bajból." Ami ezt illeti: igaza van. Szerdán tovább kivizsgálják az apámat a saját kórházában.

Vérvétel

A legeslegnagyobb örömömre az ímént rájöttem, hogy nem kell már vérvételre mennem a klinikára. Ami azt jelenti, hogy a legközelebbi alkalom, amikor a Roswellbe megyek, az június 19-e lesz, amikor ... az utolsó kemót kapom.